London, still going strong!!

(verscheen eerder op ROMagazine.nl)

Ik heb op dit forum al eens vermeld dat Londen tien keer Amsterdam is. Londen kent ongeveer tien keer zoveel inwoners als Amsterdam (iets meer dan 9 miljoen), groeit met tien keer zoveel migranten per jaar (bij benadering 100.000) en bouwt tien keer zoveel woningen per jaar (rond de 50.000).

Maar hoe zou het met de stad gaan in tijden van chaotische politieke en academische Brexit-discussies? Londen ligt om de hoek, en door steeds betere treinverbindingen komt deze stad steeds dichter bij te liggen. Met de Eurostar arriveer je midden in Londen, in King’s Cross. Het eerste wat me opviel waren de zwiepende hijskranen rond de beide stations (naast King’s Cross Station het internationale St. Pancras). Er heeft in betrekkelijk korte tijd een herstructurering plaatsgevonden van shabby stadsdeel met straatprostitutie tot een modern gemengd woon-werkgebied met openbare ruimte in verschillende verschijningsvormen: groenvlekken, pocket parks, pleinen, sportvelden. Oude fabriekshallen zijn getransformeerd tot bedrijfspanden, scale up’s, creatieve industriegebouwen. Er is stevig bijgebouwd met, naar mij verteld is, een niet onaanzienlijk aandeel affordable housing. En hotels (waar ook ik incheckte). In de vele horecagelegenheden waar weekendbrunches werden aangeboden (een kenmerk van grootstedelijkheid) versperden de kinderwagens en buggys de ingangen. Bomvol jonge stedelijk georiënteerde gezinshuishoudens.

Ik bleek me midden in het Londense Knowledge Quarter te bevinden. Ik leerde dat dit gebied rond King’s Cross en tussen Euston Road en Bloomsburry vele onderzoeksinstituten kent, de British Library herbergt (een werkelijk prachtig instituut in een indrukwekkend gebouw), en verder gelardeerd is met musea, creatieve en medische bedrijvigheid, kennisinstellingen, krantenredacties en onmetelijk veel horeca variërend van hip tot traditioneel. In een piepklein lunchrestaurant klassieke Libanese gerechtjes gegeten, geserveerd door vrolijke en gastvrije etnisch-Libanese jongelui. King’s Cross ondersteunt mijn gedachte dat kenniskwartieren of innovatiemilieus niet anders herkenbaar zijn dan als gemengde woon-werkmilieus, met onderscheidende openbare ruimte en velerlei mogelijkheden tot interactie, uitstekend verbonden met andere delen van stad en land.

Van angst voor economische malheur als gevolg van de Brexit lijkt hier geen sprake. Die Brexit zal zeker gevolgen gaan hebben voor de Britse economie en voor die van Londen in het bijzonder, maar vooralsnog zijn de wetten van de agglomeratiekracht krachtiger dan die van vermeende marktscheidingen.

Want waarom trekt de stad Londen nog steeds zoveel mensen aan, waarom neemt het aantal arbeidsplaatsen nog steeds toe, hoezo is het aantal banen in de Londense fintechsector het afgelopen jaar met 61% geëxplodeerd? Voor Amsterdam, u raadt het al, is dat ongeveer een tiende…. (Het Financieele Dagblad, 8 april 2019).

Dat komt door de agglomeratiekracht! De Amerikaanse econoom Enrico Moretti legt in zijn The New Geography of Jobs uit dat het in de eerste plaats gaat om ‘thick labour markets’: een veelomvattend en veelzijdig potentieel aan arbeidskrachten en arbeidsplaatsen. Op die dikke arbeidsmarkt is voor zowel werkgevers als werknemers de kans het grootst de passende baan respectievelijk het passende personeel te vinden. Vervolgens biedt een gevarieerd economisch profiel de beste kansen je als talent dan wel bedrijf te specialiseren. Tenslotte wijst Moretti op de (bijna) magische voordelen van het ‘overlopen’ van kennis. Nieuwe ideeën worden zelden geboren in een vacuüm, maar veel eerder op plekken waar kennis zich concentreert, waar het gonst van kennis. In een stedelijke setting!

In de discussies over de omgevingsvisies van verschillende steden steken aloude reflexen de kop weer op. Steden moeten niet meer groeien. Steden zijn te vol. Bufferzones zijn nodig tegen de stad. Blijf van de scheggen af. Hoogbouw past niet in de traditie van de Hollandse stedenbouw. In steden zijn mensen minder gelukkig. Vooral ongezonder. Uiteindelijk zagen de apologeten van deze frases de economische poten onder hun eigen stoel vandaan. Dan toch zeker van die van hun (en onze) kinderen.

 


Monique.Amkreutz schreef:

Jaren geleden woonde ik nog in Heerlen. Toen al wist je dat het maankwartier er koste wat kost zou moeten komen. Lang voordat de crisis begon. Een prestige kwestie? Laten we hopen dat het Heerlen een stapje verder brengt. Ik betwijfel het!

André schreef:

Weet je Monique, als je niets doet gebeurt er ook niets…

Het helpt natuurlijk geen mallemoer om een deels leegstaand megaproject in een stad met bovenmatig veel laagstand te bouwen, wat gespeend is van functionaliteit en stedenbouwkundige kwaliteit. Huisman een architect? Alsof je Sven Cramer opstelt als spits van Barcelona Football Club………Doordrenkt van prestige, dit overbodige plan. Verder zal dat Mijnwater als energiemonopolie ook niet echt helpen. Pure geldverkwisting!

Komt nog bij dat de ontsluiting met de zuidzijde van de stad er niet komt omdat de beoogde hotelbelegger geen cent te makken heeft en het als doorverkoopobject heeft aangekocht met een lege B.V..

Amsterdam is uniek om zijn scheggen en wordt daar terecht voor geprezen. Niet aan morrelen zou ik zeggen. Of volkstuinen daar in thuishoren is inderdaad een terechte vraag. Maar dat betekent toch niet dat je die ruimte direct moet volbouwen? Natuurlijk blijft Groengebied Amstelland om de hoek liggen, maar toch ook weer iets verder en de verbinding wordt weer zwakker. Een groene Scheg die tot diep de bebouwing van Amsterdam in loopt heeft ongekende waarden. Toen ik in de Afrikaander buurt woonde kon ik langs de Amstel binnen tien minuten naar een boer fietsen voor verse melk. Onderweg reed ik door het groen en vergat de drukte van de stad terwijl ik de weidevogels hoorde. Amsterdam een stad die verbonden is met de veenweiden er omheen. Onbetaalbaar. Probeer dat beeld in stand te houden.

e van hagen schreef:

Zou je niet eerst eens gaan kijken voor je dit soort dingen over Amstelglorie schrijft? 40% van het park is openbaar, het heeft reeds meerdere buurtfuncties en of het natuur is?? Ga eens kijken.

Harrie schreef:

U draait de zaken om: De buurten rond de Van Woustraat zijn geen succes “dankzij de drukte van de Van Woustraat”, maar “ondanks de drukte van de Van Woustraat”.

Joop Moes schreef:

Als je op de kaart de groene scheg bekijkt zie je dat in de loop van vele jaren de groene scheg langzaamaan is opgeknabbeld (Overamstel 1 en Amstelkwartier).. Amstelglorie is nu met het Oeverbos de kop van de Amstelscheg geworden. Die kop afhakken is een doodzonde. Ook doet de stelling afbreuk aan de sociale functie van het volkstuinieren dat daar al 65 jaar plaats vindt en de populariteit van de bevolking (want de wachtlijst is met zo groot als het aantal tuinen). Dus afblijven van Amstelglorie.

Ja, de natuur met biodiversiteit in de Amstelscheg is inderdaad niet zo maar vervangbaar, zeker niet door een monotoon strookje kaalgeschoren gras evenwijdig aan de Amstel zoals op de foto hierboven te zien is.

Dat de Van Woustraat/Rijnstraat in bovenstaande tekst wordt bejubelt als prettige rustige voorbeeldstraat is mij een raadsel. De verkeerssituatie is zo problematisch dat de gemeente Amsterdam deze straat al jaren aan het verbeteren is. Het is een drukke straat met een tram en veel soorten verkeer. Tot de Utrechtsebrug is de straat onderdeel van Plus net fiets en over de brug Plus net auto.

Ik mis onderbouwing van de bewering dat het Volkstuincomplex Amstelglorie een rare groene vlek zou zijn.

J. Bret schreef:

Wat ik mij afvraag is waarom er niet rondom de volkstuin parken wordt gebouwd. Je kan de complexen iets meer als een park inrichten met hier en daar een verblijfruimte en ze als park incorporeren. Jeanine Bret.

Willem Boterman schreef:

Mooi Jos, ik heb ook van Jacques’ colleges genoten.

Agnes schreef:

Over Heerlen gesproken.
Toevallig een stukje station gezien… Verbaasd verwonderd!!!
Niet veel tijd.maar kwam bewust
een keer terug om te kijken.
En was erg onder de indruk over
Zo veel schoonheid prachtig.
Ging zitten op het oude café dat er mooi verzorgd uit zag, en genoot, al pratende met enkele toevallige medebewonderaars.
Daarna wandelend door de straat
Waar etalages en niets er verzorgd uit zag waar een onderneemster mij bijna kwaad
aan keek om dat ik het waagde
Het station mooi te vinden.
Dat was 2019 20 ik weet niet hoe het nu is???
Maar ik hoop nog vaak zoiets moois te zien wat m’n hart raakt.


Geef een reactie

Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd